چگونه می توان عملکرد ضد خوردگی پوشش های پودری را بهبود بخشید

پوشش پودری و فناوری پوشش آن یک فناوری جدید و فناوری جدید است که بیش از ده سال است که به سرعت در چین توسعه یافته است. مزایای آن صرفه جویی در انرژی و منابع، کاهش آلودگی محیط زیست، فرآیند ساده، اتوماسیون آسان، پوشش قوی و بادوام و پودر قابل بازیافت است. استفاده مجدد از ویژگی ها اما مشکلات خوردگی گریبانگیر صنعت پوشش شده است.

حفاظت فیزیکی مانع با استفاده از ضخیم شدن و ضد تراوش پرکننده لایه ای به دست می آید. پرکننده های لایه ای که به طور گسترده در پوشش های پودری ضد خوردگی مورد استفاده قرار می گیرند، عمدتاً اکسید آهن، سریسیت و تکه های شیشه هستند. رسانه های خورنده تمایل به مهاجرت و انتشار خطی در پوشش های حاوی پرکننده های کروی دارند که پیشرفت خوردگی پوشش را تا حد زیادی به تاخیر می اندازد. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که پرکننده پوسته پوسته ممکن است برای حفظ شکل ورق اصلی در طول فرآیند پردازش پوشش پودری و فرآیند اکستروژن مشکل باشد، که کاربرد آن را در پوشش‌های پودری محدود می‌کند.

اصولاً فلزاتی که واکنش پذیرتر از خواص الکتروشیمیایی زیرلایه هستند، می توانند به عنوان پرکننده رنگدانه برای پوشش های ضد خوردگی استفاده شوند. با این حال، در حال حاضر، پرکاربردترین ذرات فلز روی، گزارش شده است که قطر متوسط ​​ذرات روی حلقه برای دستیابی به بهترین عملکرد ضد خوردگی 2 میکرومتر است. مکانیسم ضد خوردگی فلز روی به این صورت است که روی در واکنش خوردگی برای تولید مواد نامحلول مانند ZnFe2O4 و کربنات روی بازی شرکت می کند. به طور خاص، پس از جایگزینی روی کروی سنتی با روی فلزی پوسته پوسته، روی متالیک پوسته پوسته دارای اتصالات لپ موازی منحصر به فردی است. عملکرد محافظ بیشتر خواص ضد خوردگی پوشش را بهبود می بخشد.

رنگدانه ها و پرکننده های نوع رهش پایدار را می توان بر اساس نوع واکنش درگیر به نوع کاتدی و نوع آند طبقه بندی کرد. بازدارنده های خوردگی کاتدی، مانند نمک های معدنی منیزیم و آلومینیوم، با شروع واکنش درجا با یون های هیدروکسید در یک محیط خنثی، از خوردگی پوشش جلوگیری می کنند. یک بازدارنده خوردگی آندی، مانند فسفات، سیلیکات یا هیدروکسید، یک لایه محافظ اکسید شده بر روی سطح فلز تشکیل می دهد. اگر نوع پرکننده آهسته واکنش ناکافی باشد، منجر به ایجاد یک ناحیه الکترود ضعیف می شود که پیشرفت خوردگی را تسریع می کند. در حال حاضر پرمصرف ترین رنگدانه ها و پرکننده های آهسته رهش، رنگدانه های حاوی فسفات مانند فسفات روی و فسفات منیزیم هستند. علاوه بر این، یک کلاس از رنگدانه های کم رهش کمتر سمی وجود دارد که رنگدانه های نوع اسپینل مبتنی بر مخلوط های اکسید فلزی هستند.3